Hardan və necə başlayım heç özüm də bilmirəm.
İnsanın həyatından keçənləri yazmaq elə də asan
bir şey deyil. Hələki, yaşadığın illərin hamısı
günahlarla, peşmançılıqla bir-birini izləmişsə…
Dillə danışmağa yetməz bu sözlər. Məhz buna
görə də yazmağa qərar verdim.Bu otaq, masanın
üzərində közərən çıraq, əlimdə tutduğum bu
qələm ancaq mənim peşmançılığıma son verə
bilər. Mənim adım Nəsirdir. Ancaq hər kəs mənə
rəis deyir. Çünki bu mənim işimlə bağlıdır. Artıq
qırx üç yaşım var və mən həyatımın ən ağır
günlərimi yaşayıram. Çünki:
Atam vəzifəli şəxs idi və o bütün pullarını mənim
təhsilimin üzərinə tökürdü. Mən isə gənc
olduğumdan, özüm üçün dostlarımla yeyib-içib kef
edirdim. Ancaq o məni Moskvaya göndərdi.
Hüquq ixtisası üzrə ali təhsilimi müvəffəqiyyətlə
başa vurub, Azərbaycana qayıtdım. İyirmi iki
yaşım olardı səhv etmirəmsə… Yaşımın ən çılğın
vaxtını yaşayırdım. Həmin günlərin qədrini bilmək
üçün, hər axşam moteldə bir qızla gecələyirdim.
Atam isə əlimdə diplom ola-ola hədər olmağımı
istəmirdi. O məni Bakıdakı həbsxanaların birində
işə düzəltdi. Türmənin rəisi ilə dost idi, mən isə
artıq rəisin müavini idim.
Hər şey qaydasında gedirdi. Öz pulumu
qazandıqca, özümü artıq kişi kimi hiss edirdim.
Anam yəqin ki, məni belə görsəydi fəxr edərdi
mənimlə. Ancaq mən öz anamı görməmişəm.
Çünki, o məni doğanda yumurtalıqlarında
parçalanma baş vermiş və qan axmadan vəfat
etmişdi. Mən anadan olan vaxt tibb bu gün ki,
qədər inkişaf etməmişdi. Ehh.. Nəysə… Atam
mənim adımı buna görə "Nəsir” qoydu. Çünki elə
ilk nəsliyim anamı öldürmək olmuşdu…
Bir dəfə mənim işlədiyim həbsxanaya çox gənc
bir qız gətirmişdilər. İş yoldaşlarım o qızın
gözəlliyi haqqında o qədər danışırdılar ki, mənim
üçün çox maraq yaranmışdı. Yoldaşlarımın mənə
dediyinə görə bu qız qırx səkkiz yaşlı ərini
öldürmüşdü. Qızın isə on dörd yaşı var idi. Mən
bunları fikirləşmirdim. Onu həbsxanaya yeni
gətirmişdilər deyə, ilk vaxtdan kalona
salmamışdılar. O kiçik bir kabinədə qalırdı. Bir
gün evə gedərkən o qızı fikirləşdim ki, necə
biridir?! Açarı qarovulçudan aldım, kabinənin
qapısını açdım. Mən qapını açar-açmaz o ayağa
qalxdı… Həqiqətən yoldaşlarımın dediyi qədər var
imiş… Sarı saçları, ala gözləri, irəli duran
dodaqları. Ondörd yaşı olmasına baxmayaraq
həddən artıq cazibədar bədəni var idi. Mən durub
gözlərimlə onu diqqətlə süzürdüm, o isə mənə
qorxa-qorxa baxır, əlləri əsirdi… Düşündüm ki,
zatən psixoloji problemlər yaşayır. Buna görə tez
qapını bağladım və oranı tərk etdim…
***
Bir neçə
Yazan: coooox maraqli ve olan bir hekaye
| Oxundu: 37179 | Tarix: 04.11.2015